‘’Wat een poespas’’, ‘’poespas’’, ‘’poespas’’, ‘’poespas’’. Hoe vaker je het zegt, hoe gekker het eigenlijk wordt. Waar komt dat poespas vandaan? Heeft het ook daadwerkelijk een relatie met een poes, of is dat poespas?
Ik weet eigenlijk niet of dit al een echte ouderwetse uitspraak is. Maar toch hoor ik hem nog met enige regelmaat om mij heen. En soms is daar dan het moment van verbazing. Poespas? Wat is dan nou eigenlijk voor een gekke uitdrukking. Kortom:
Waar komt de uitdrukking ‘’Poespas’’ vandaan?
Oorsprong
Met het spreekwoordenboek van K. Ter Laan kwam ik al iets verder. Maar nog niet ver genoeg. Na wat zoek en speurwerk kwam ik erachter dat poespas vroeger een stamppot was. Dus een gerecht met vanalles door elkaar: rijst, groenten, vlees. Een echte mengelmoes.
Onze Taal had echter nog een ander inzicht. Poespas is namelijk een klanknabootsend woord, wat een onomatopee wordt genoemd. Het woord ‘’poespas’’ doet dan denken aan het geluid dat ontstaat als je in de hete stamppot roert. Misschien een beetje moeilijk voor te stellen, maar met wat fantasie moet het lukken.
Betekenis
Maar wat zeg je nu eigenlijk als je zegt: ‘’Wat een poespas’’! Je zegt dan natuurlijk niet, ‘’Wat een stamppot’’. Dat komt omdat het figuurlijk gebruikt wordt. ‘’Poespas’’ zeg je als iets een warboel is, als alles door elkaar, als er drukte is om niets, of als iets raars loopt. Kortom, het wordt gezegd als er gedoe wordt gemaakt, terwijl dat eigenlijk niet nodig is.
Heb je vragen, toevoegingen, opmerkingen? Laat het me weten en laat een reactie achter!
Liefs,
Vera
