Een tijd geleden schreef ik in een tijdschrift over dit boek. Over hoe verzonken ik was in het verhaal tijdens mijn wekelijkse treinreis en hoe ik even alles om me heen vergat. Soms kan een boek dat doen. Waarom weet ik niet zo goed; dit boek, een dat normaal niet zo goed bij me zou passen, paste toch.
Samenvatting
Bart Hoffmann is misdaadjournalist en komt na vele jaren in contact met het meisje op wie hij in de jaren tachtig verliefd was, genaamd Laura. Als hij aan haar denkt, denkt hij ook meteen terug aan die ene vakantie, die fietstocht op de Ventoux met zijn vrienden. Zijn vrienden: André, Joost, David, Peter, Laura en Bart zelf heeft hij zo’n dertig jaar niet meer gezien of gesproken, totdat hij bericht krijgt van Laura.
André is een cokedealer geworden, Joost is een bekende natuurkundige die verdacht wordt van fraude en David woont nog altijd in de Achterhoek als eigenaar van een reisbureau. Peter was als jonge dichter gestorven op de Mont Ventoux – waarna ze van Laura niks meer hadden gehoord. Nadat Bart al z’n vrienden heeft ontmoet, en een rondje met ze heeft gefietst terwijl ze praatte over het leven, realiseert hij zich dat ze na de dood van Peter niet meer hetzelfde zijn.
Er komt een flashback naar vroeger: de jongens zaten in een groep, maar toen Laura erbij kwam werd iedereen verliefd op haar. Maar met Peter heeft ze een eigen, emotionele band. Dit wordt niet goed begrepen door de rest van de groep, vooral omdat ze de zweverige Peter niet zo goed begrijpen. Ze gaan op vakantie naar de Mont Ventoux, waar Joos en Bart besluiten om de berg te gaan beklimmen, Peter besluit ook mee te klimmen en tijdens zijn klim een gedicht te maken. De beklimming gaat uitstekend, ze komen allemaal boven op de berg en Peter heeft zijn gedicht af. Tijdens de daling gaat het echter goed mis.
Peter remt niet goed genoeg en verongelukt, de jongens zijn in paniek, er wordt een ambulance gebeld. Dit is allemaal tevergeefs, Peter is gestorven. Na de begrafenis thuis hebben de jongens geen contact meer met elkaar, en ook niet met Laura. Na dertig jaar neemt Laura contact op en reizen ze met z’n vieren naar de Mont Ventoux – Laura treffen ze daar. Ze zullen alle vier de Mont Ventoux beklimmen, met alle emotionele jaren erbij opgeteld. Op het eind verteld Laura hoe het zat met Peter, en hoe zij het ongeluk zag:
“Het was alsof hij zich op de Ventoux definitief had bevrijd, alsof de winden rond de berg zijn geest ook van de laatste muizenissen hadden gereinigd. Alles kwam samen, het kleine en het grote, het sacrale en het banale. Het was een liefdesverklaring aan het leven, maar ook een provocerende uitnodiging van de dood.” (p. 142)
Oordeel
Ventoux is een boek over vriendschap en liefde. Het gaat over hoe mensen en vriendschappen veranderen: kun je wel vrienden blijven als je zo anders bent dan de ander? En hoe ga je om met meningsverschillen? Ga je eens goed op de vuist als die ene vriend je blijft irriteren, of los je het anders op? Dat komt er allemaal in terug. Ik vind het wel écht een boek voor op vakantie, omdat het nog vrij vlot en (toch ergens) luchtig is van stijl. Maar dat maakt het boek dan ook weer apart. De jongens voelen elkaar goed aan door alle problemen en jaren heen.
Ventoux is een jongensboek voor volwassenen, met emotie, met een verleden, met een goed einde en een mooi inzicht.
“Als we het verplicht stellen dat iedereen om de vijf jaar drie maanden in een cel doorbrengt, zou de wereld er een stuk beter uitzien. Opeens besef je dat je je tijd voornamelijk vult met onzin en dat er maar weinig essentiële dingen bestaan. Dat is een rijk en bevrijdend inzicht.”
roman
€19,50
Op voorraad. Voor 17:00 uur besteld, woensdag in huis
Liefs,
Vera
